Autor: Jan

To: Council for the Defence of British Universities https://www.facebook.com/cdbuni/

David Walton cdbumembership@gmail.com

Dear Colleagues,

We would like to express our wholehearted support and solidarity with your fight for justice and against the dismantling of the academic profession in the UK.

We believe that we share many ideas, as well as fundamental problems. Therefore we believe we could gain from a cooperation and mutual support between CDBU and our organization. The Committee unites academics from all over Poland, large and small universities, mostly from the humanities, where we originally emerged as organization, but also other disciplines, including management, economics and pedagogy.

The Crisis Committee for Polish Humanties

To: UCU: https://www.facebook.com/ucu.campaigns/

Dear Colleagues,

We would like to express our wholehearted support and solidarity with your strike actions for you in the fight for justice and against the dismantling of the academic profession. It should be obvious that academics deserve the pensions we have been working for, that we need decent work conditions in which we can perform their work well. It should be – but it is not, instead, we are faced with the relentless erosion of everything that defines our profession and makes it meaningful.

Citing the Polish striking workers from August 1980, we wish you solidarity and patience from the bottom of our hearts!

The Crisis Committee for Polish Humanties

Część pierwsza: podstawy ideowe reformy

1. Uczelnia prowadzi aktywną politykę informacyjną w obszarze finansów uczelni.

Diagnoza i wyzwanie:

Brak dostępu do informacji jest główną przyczyną braku wzajemnego zaufania i złej kultury zarządzania w środowisku akademickim.

Uczelnia muszą publikować dane finansowe, aby: 1. Być przyjazną dla użytkownika i wychodzić na przeciw jego potrzebom; 2. Promować odpowiednią kulturę relacji między instytucją i jej członkami. 3. Spełniać rolę instytucji wzorcowej dla innych instytucji. 4. Ułatwienie dostępu do danych powiększa możliwości zaangażowania obywatelskiego, obniża próg trudności zaangażowania. 5. Ułatwienie dostępu do danych uniemożliwia lub utrudnia używanie wybiegów odwlekających na lata udostępnienie odpowiednich informacji. Tym samym wyrównywane są szanse między stronami – użytkownikiem który nie ma czasu instytucją, która ma czas.

UWAGA: wymienione argumenty stosują się do wszystkich sfer życia akademickiego.

1. Uczelnia prowadzi stronę uczelni.
2. Jednostki powoływane odpowiednio przez ustawę oraz statut uczelni przedstawiają stan rozdziału środków w trybie rocznym, o ile gospodarują środkami finansowymi. Odpowiednie informacje publikowane są na stronach uczelni.

Szanowny Panie Rektorze

Zwracamy się do Pana Rektora z apelem o wycofanie się z wypowiedzi piętnujących studentów i absolwentów Uniwersytetu Warszawskiego, którzy wzięli udział w posiedzeniu sejmowej Podkomisji ds. nauki i szkolnictwa wyższego 21 listopada 2017 roku. Nasze wypowiedzi, wskazujące na potrzebę upodmiotowienia środowiska naukowego i zagrożenia związane z nową ustawą o szkolnictwie wyższym podyktowane były duchem odpowiedzialności za los środowiska naukowego w Polsce, w tym społeczności Uniwersytetu Warszawskiego.

Z wielką przykrością przyjęliśmy informacje o nieprawdziwym przedstawieniu naszych wystąpień senatorom Uniwersytetu Warszawskiego, zawierającym sugestię, iż przedstawiliśmy się wobec posłów jako oficjalni reprezentanci określonych organów uniwersyteckich. Prawdziwym smutkiem napełniają nas, sprzeczne z podstawowymi normami akademickimi planowane wytoczenie sprawy dyscyplinarnej kol. Monice Helak i kol. Piotrowi Drygasowi za wypowiedzi wskazujące na brak wystarczającego dialogu pomiędzy studentami a władzą rektorską na Uniwersytecie Warszawskim. Natomiast wezwania kierowane przez władze rektorskie Uniwersytetu za pośrednictwem Senatu do pracowników UW o wypisywanie się z Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej są dla nas informacją porażającą.

Działania przeciw członkom społeczności akademickiej związanym z ruchami społecznymi zaangażowanymi w reformę nauki uderzają nie tylko w podstawowe wartości akademickie: pluralizm i swobodę debaty, lecz również w prawa obywatelskie: swobodę zrzeszania się. Trudno interpretować przebieg posiedzenia Senatu UW inaczej niż jako próbę zastraszania zaangażowanych członków społeczności akademickiej.

W związku z powyższym zwracamy się do JM Pana Rektora o skorygowanie zarówno swoich wypowiedzi jak i innych osób postulujących kroki dyscyplinarne na forum Senatu Uniwersytetu Warszawskiego. Zwracamy się do Pana o oficjalne przeprosiny za piętnowanie osób i organizacji wypowiadających się w debacie na temat szkolnictwa wyższego. Zwracamy się też o publiczne zapewnienie, że pracownicy uczelni są zachęcani do publicznej aktywności w kwestii reformy, że władze rektorskie cenią pluralizm postaw w tej sprawie i że praktyką przyszłości nie będzie dalsze piętnowanie jakichkolwiek organizacji przez rektora wobec przedstawicieli uczelni zrzeszonych w Senacie.

z wyrazami szacunku

Zarząd Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej

Szanowni Państwo,

na posiedzeniu Senatu Uniwersytetu Warszawskiego w dniu 22 listopada 2017 roku poruszana była kwestia aktualnego stanu prac nad reformą szkolnictwa wyższego, tzw. Ustawą 2.0. W jego trakcie zaatakowano troje obecnych bądź byłych, podpisanych pod niniejszym listem członków społeczności UW: Piotra Drygasa, Monikę Helak i Aleksandra Temkina. W związku z tym wydarzeniem i w trosce o rzetelność debat toczonych w obrębie naszej uczelni chcemy Państwu przedstawić sprostowanie tych zarzutów na podstawie stenogramu z naszych wypowiedzi na Podkomisji Sejmowej ds. Nauki i Szkolnictwa Wyższego i w oparciu o projekt protokołu z posiedzenia Senatu UW w dniu 22 listopada 2017 roku.

W związku z niepokojącymi relacjami dotyczącymi przebiegu posiedzenia Senatu UW dnia 22.11.17, wskazującymi na personalne ataki władz rektorskich na studentów i pracowników naukowych UW, zrzeszonych w KKHP, zwróciliśmy się o udostępnienie pełnego nagrania dźwiękowego z posiedzenia Senatu. Podstawą prawną naszego zapytania jest art. 61 Konstytucji RP oraz z art. 4 ust. 1 p. 5) ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej samej ustawy ostateczny termin udostępnienia nam nagrania mija w ciągu 14 dni, tj. 12 grudnia br.

Reforma szkolnictwa wyższego wprowadza parę umiarkowanych prosocjalnych rozwiązań umieszczając je w antyspołecznych ramach nowej ustawy.

Wersja PDF: Pakiet demokratyczny dla uczelni

Warszawa 7 października 2017

Autorzy: Joanna Czaplińska, Piotr Drygas, Monika Helak, Mateusz Kalinowski, Maciej Karczewski, Krzysztof Kłosiński, Zbigniew Osiński, Maria Starnawska, Piotr Stec, Aleksander Temkin

„NIE” dla upartyjnienia nauki i centralizacji Polski

Kongres Ruchów Miejskich i Inicjatywa Polska popierają stanowisko Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej.

Kolejni ważni uczestnicy  życia społecznego i politycznego popierają stanowisko Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej, przestrzegające przed niszczącą polską naukę „reformą Gowina”. Opinie Kongresu Ruchów Miejskich oraz stowarzyszenia Inicjatywa Polska wskazują na rosnące zaniepokojenie opinii publicznej planami Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Jarosława Gowina.

Do niewątpliwych zalet istniejącego systemu szkolnictwa wyższego można zaliczyć znaczną autonomię uczelni, dobrze rozbudowaną sieć szkół wyższych umożliwiającą dostęp do wykształcenia niezależnie od miejsca zamieszkania i stopnia zamożności oraz stanowiących potencjalne zaplecza intelektualne wspierające zrównoważony rozwój poszczególnych regionów kraju. Zaletą jest także ciągłość rozwiązań prawnych. Od czasów II RP aż do czasów nam współczesnych ustrój szkół wyższych jest oparty niezmiennie na tym samym modelu, modyfikowanym stosownie do potrzeb przez ustawodawcę.

Najpoważniejszymi wadami systemu są jego przeregulowanie, brak zróżnicowanych ścieżek kariery, inflacja stopni, wadliwe zasady finansowania oraz przyjęcie, że istnieje tylko jeden właściwy model funkcjonowania uczelni, co uniemożliwia zróżnicowanie szkół wyższych i wypracowanie przez nie własnych profilów działalności. Nadmierna szczegółowość obowiązującej ustawy i aktów wykonawczych skutkująca biurokratyzacją oraz nieczytelne, kazuistyczne przepisy ustawy sprawiają, że prawo o szkolnictwie wyższym jawi się bardziej jako pragmatyka pracownicza aniżeli akt prawny aspirujący do uznania za konstytucję nauki polskiej